koniki morskie

Występowanie: głównie tropikalne wody oceaniczne, niektóre spotykane w wodach słonawych i słodkich.

Opis

Kształtem przypominają konika szachowego; ogon czepny (żyją wśród roślinności litoralu); samica składa ikrę do komory lęgowej samca, który opiekuje się potomstwem; Żywią się planktonem. Znanych jest kilkadziesiąt gatunków. Różnice pomiędzy samcem a samicą (dymorfizm płciowy) są łatwe do rozpoznania: samiec posiada poniżej okolicy klatki piersiowej worek rodczy.
Gatunek zagrożony wymarciem: często kupowane na prezenty lub hodowane w akwariach; największe zapotrzebowanie istnieje w tradycyjnej medycynie chińskiej, japońskiej i koreańskiej (przypisuje im się właściwości lecznicze w chorobach układu oddechowego oraz impotencji).
Te kolorowe koniki morskie należą do najbardziej atrakcyjnych żyjątek morskich, fascynują swoim wyglądem. Z kilkudziesięciu znanych gatunków koników morskich tylko 5 gatunków jest importowanych legalnie. Najmniejsze osiągają kilka centymetrów, największe do 35 cm długości.
Koniki morskie pobierają pokarm poprzez całkowicie wyspecjalizowane ruchy ssąco-wciągające pyszczka. Te ruchy ssące podczas pobierania pokarmu są tak silne, że w ich wyniku powstają wyraźne odgłosy, sam pokarm jest również widoczny, przechodząc poprzez średnicę otworu gębowego. Po wciągnięciu znienacka swojej ofiary, wydobywa się tylko mgiełka ze skrzeli konika, co sprawia wrażenie "dymiącej" się jego główki. Zanim jednak konik morski schwyta pokarm, może to potrwać jakąś chwilę, ponieważ te zwierzęta oglądają najpierw dokładnie swoją potencjalną ofiarę. Podobnie postępują również kilkudniowe młode koniki, oglądając nawet drobniutki plankton, zanim go zjedzą. Jeżeli już wypatrzą swoją ofiarę, to starają się ją schwytać. Jednak bardzo rzadko ścigają swoją zdobycz, czekają raczej cierpliwie, aż ofiara niemalże sama się zbliży. Napar z konika morskiego wywołuje halucynacje a w większych dawkach może trwale uszkodzic psychikę